TEAMING WITH LIFE
Alles verandert zodra je ziet dat alle leven van nature bijdraagt aan een planeet die steeds vruchtbaarder wordt,
steeds levendiger en steeds productiever
zodra dit leven de condities krijgt om dit te doen...
We staan aan het begin van een constructief optimistische tijd
Een uitnodiging om werkelijkheid opnieuw te begrijpen en zo
ons doen- en ons laten te veranderen
Door Jos Willemsen
Onze Aarde, het natuurlijk weefsel waarin wij leven, het lijkt zo kwetsbaar, zo delicaat, zo wordt het toch steeds beschreven. Als een kwetsbare balans die we maar beter niet verstoren. En het vinden en herstellen van die balans, het wordt als één van de voornaamste opgaven van deze tijd begrepen.
Maar is het niet kracht waaruit jij en ik zijn voortgekomen? Is het ook niet kracht waaruit alle andere leven is voortgekomen? De bossen vol bomen, de luchten vol vogels de zeeën vol vis, hoe het ontstaan en ontwikkelt is. Is het allemaal niet super krachtig?
Is het niet vreemd hoe wij deze oerkracht waaruit alle leven is voortgekomen als een kwetsbaar balancerend systeem zijn gaan begrijpen? Natuurlijk, de ecosystemen raken steeds meer ontwricht en die ontwrichting moet dringend worden aangepakt. Maar het lijkt wel alsof we vergeten zijn hoe krachtig leven is, alsof we vergeten zijn door welke kracht wij omringd worden en waar wij deelgenoot van zijn.
We leven in een extreem spannende tijd. ‘We kunnen zo niet langer doorgaan’ klinkt het en ‘We staan op een kantelpunt’. En op dit kantelpunt wil ik een aantal vragen voorleggen. Aan jou en aan ieder ander. Het zijn acht echt mega grote vragen die uitnodigen om ‘de werkelijkheid waarin wij leven’ opnieuw te begrijpen. Want ik geloof erin dat er een potentieel voor ons open ligt die werkelijk ongekend groot is, een potentieel die we gek genoeg eerder niet hebben gezien of moet ik zeggen: Sinds heel lange tijd vergeten zijn?
Misschien is het collectief verlangen naar verandering nog nooit zo groot geweest. Daarom geloof ik dat wij fundamenteel andere beslissingen gaan maken, fundamenteel andere keuzes gaan maken. Ik geloof dat we dingen fundamenteel anders gaan doen zodra we de werking van het weefsel waarin wij leven anders begrijpen. Want zodra we de werking van dit weefsel anders begrijpen, dan zien we ineens
een uitweg…
circulair
gedijend
productie met energie ver-bruik
recycleren
sustainability
creatiegewijs
uitdijend, eindeloze groei
productie met energie ge-bruik en ophoping
transformeren & accumuleren
createability
De vragen
Acht vragen, aan jou, aan ieder ander en ook aan de wetenschap. Want in de antwoorden op deze vragen heeft de wetenschap de werkelijkheid al eerder beschreven maar is het bewijs hiervoor (zo vermoed ik nu) onvoldoende gebleken...
1 Maakt licht het verschil met donker, of maakt licht nog zoveel meer?
2 Is de Aarde werkelijk een gesloten systeem met beperkte voorraden? Of stelt de Aarde zich open, is ze licht ontvangend en werkt alles wat leeft van nature mee in patronen waarin het oogsten en ophopen van licht (in vormen van voedsel) steeds succesvoller wordt gemaakt?
3 Is het werkelijk competitie die bepaald hoe leven evolueert?
Of bepalen efficiëntie en vreugde de patronen waarlangs leven evolueert
én co-creëert?
4 Is het eten van voedsel werkelijk consumptie? Of is het eten van voedsel (in de diepste essentie) een creatieproces?
5 Is de natuur werkelijk een kwetsbaar balancerend systeem? Of is natuur juist super krachtig, creërend en innoverend bovendien? En moet natuur daarvoor in balans zijn of juist in cadans zijn? En mogen wij mensen samen met andere soorten die cadans dan steeds hoger opzwepen?
6 Is het werkelijk efficiënt om zo weinig mogelijk energie te ver-bruiken? Of is het efficiënter juist zo véél mogelijk energie te ge-bruiken en hierin andere soorten in staat te stellen de biosfeer steeds energieker te maken, steeds levendiger en steeds productiever?
7 Is het sluiten van kringlopen werkelijk de meest verstandige weg? Of worden ze beter opengesteld om hierin andere soorten in staat te stellen aan verbetering van creatiepatronen mee te werken?
8 Is in het verduurzamen het verkleinen van onze negatieve impact de enige en meest verstandige weg? Of is het zelfs slimmer (in het oogsten en ophopen van licht) met andere soorten samen te werken en zo onze impact met positieve bijdragen
steeds meer te vergroten?
"We zijn het sinds lange tijd vergeten..."
Antwoorden
Voor velen zullen dit verwarrende vragen zijn. Want we waren er toch al uit? De Aarde is toch een gesloten systeem met beperkte voorraden? Natuur is toch een kwetsbaar balancerend systeem, kringlopen moeten toch gewoon gesloten worden, het eten van voedsel is toch gewoon consumptie? En energie ge-bruiken, hoe doe je dat? Hebben we ons dan al die tijd vergist? Het lijkt oh zo onwaarschijnlijk. Maar ja, ik denk het wel, wij hebben ons vergist. En ik denk dat er in de antwoorden op deze vragen een ongekend groot en nog weinig benut potentieel te vinden is.
Wanneer je de wereld ziet als een wereld waar het leven in "het begin van de evolutie" met primitief eencellig leven "begonnen is" en sindsdien gedurende lange tijd steeds meer is uitgedijd en je beseft dat al die organismen die hier in die tussentijd geleefd hebben aan de groei van de biosfeer hebben bijgedragen, dan verandert er in een mensenhoofd heel erg veel. Zo ging het toch bij mij. Want dit was heel anders dan het circulaire gedachtegoed dat ik mij al die tijd had aangemeten. Leven creëert steeds meer leven, zo is het toch gedurende lange tijd gegaan.
Dit besef heeft mij heel diep geraakt, want dit betekent dat de Aarde geen gesloten systeem is zoals ik altijd had gedacht. Het betekent dat de Aarde een open systeem is, het betekent dat de Aarde zich open stelt en ontvangend is. En hierin de levende biosfeer in staat stelt steeds meer licht uit de kosmos over te nemen en in steeds meer leven uit te kristalliseren en op te hopen. In dit overnemen en ophopen is de biodiversiteit steeds complexer en steeds rijker geworden. In deze complexiteit is de biosfeer in het overnemen en ophopen van licht (in vormen van voedsel) steeds succesvoller geworden, in dit overnemen en ophopen is de biosfeer steeds productiever geworden. Zo is het toch gedurende lange tijd gegaan.
Wanneer je zo naar de werkelijkheid kijkt dan is de wereld niet langer plat, maar de wereld is dan ook niet langer rond. De wereld is dan vruchtbaar... En in die vruchtbaarheid ligt de sleutel. Want wij kunnen die vruchtbaarheid voeden, wij kunnen het succes van andere soorten steeds meer vergroten. In die vruchtbaarheid kunnen wij 'productie met beperkte natuurlijke hulpbronnen' naar 'productie met natuurlijke creatiepatronen' verschuiven. En natuurlijke creatiepatronen zijn niet beperkt, ze zijn onbeperkt
en heel krachtig bovendien...
voor
na
na
na
Het leven dat primitief 'begon' en zich vervolgens heeft ontwikkeld en ontvouwd en is uitgedijd. De energie heeft zich in de biosfeer opgehoopt.
Weeffout?
Zit er een grote weeffout in de kringlooptheorie? Ik denk het wel. Het waren vooral ééncelligen die het eerste leven op een quasi kale aardkorst vertegenwoordigden. Vervolgens is dit primitieve leven geëvolueerd en uitgegroeid tot een bijzonder rijke biosfeer. Een biosfeer tjokvol hoog opgaand gebladerte en tjokvol gewerveld en ongewerveld gedierte. De kale aardkorst kreeg vruchtbare bodem met dikke humuslagen. Er zijn zelfs grote voorraden olie, gas en steenkool ontstaan als een soort restproduct uit deze voortdurende creaties. Allemaal creaties die er eerder niet waren. Zijn kringlopen dan circulair te noemen? Dat kan alleen als het leven ook nu nog uit ééncelligen op een quasi kale aardkorst zou bestaan.
De kringlooptheorie is ooit bedacht, maar deze theorie is nooit bewezen. Sterker nog, met het duiden van al deze creaties laat leven zien dat het veel meer doet dan ronddraaien in circulaire patronen. Het leven circuleert wel maar niet in gesloten circulaire patronen. Door het eten (het spijsverteren / transformeren) door de dieren, door hun uitwerpselen wordt de bodem steeds vruchtbaarder. Deze vruchtbare bodem stelt planten in staat beter te groeien en zo in het overnemen van licht (fotosynthese) uit de kosmos nog succesvoller te zijn. Dit uitgekristalliseerde licht dragen de planten dan weer over als nóg meer voedsel voor nóg meer dieren. Zo is het eten van voedsel geen consumptie (op-eten) maar deel van creatieprocessen: Door het eten, door de spijsvertering door al die soorten werden bodems steeds vruchtbaarder, konden planten steeds beter groeien en kon dit ophopen steeds efficiënter verlopen. Landschappen werden zo steeds levendiger en energieker en in productie van voedsel en grondstoffen steeds succesvoller.
Simply gevoed door licht. Zo is het toch gedurende lange tijd gegaan.
Ik ga duizelen wanneer ik bedenk hoeveel licht er nog naar ons onderweg is. Ik ga duizelen wanneer ik bedenk hoeveel leven hieruit kan ontstaan, en hoeveel voedsel en hoeveel ander bruikbaars. Hoe we dit licht kunnen benutten in het oplossen van de grote opgaven waar we nog voor staan. Wanneer wij andere soorten opnieuw in staat stellen al dit licht over te nemen en in de biosfeer op te hopen,
wat kan er dan nog fout gaan?
"We staan aan het begin van een constructief optimistische tijd..."
dominerend
gedijend
life has sustained for billions of years
sustainability
gelijkwaardig
natuur in balans (proberen te) houden
andere soorten beschermen
ecologische voetafdruk minimaliseren
uitdijend
life has created for billions of years
createability
samenwerkend
in natuurlijke cadans meegaan en versterken
met andere soorten samenwerken
ecologische voetafdruk optimaliseren
(positief bijdragen)
Constructief optimistische tijd
We staan aan het begin van een constructief optimistische tijd. Want hoewel veel media weinig hoopgevende berichten brengen over klimaatverandering, afnemende biodiversiteit, afnemende bodemvruchtbaarheid en over schaarste van voedsel, water en energie, ondanks deze berichten zijn deze patronen van aftakeling volledig omkeerbaar.
In het huidige begrijpen van werkelijkheid zijn we het eten van voedsel vooral als een consumptieproces, als een op-eten gaan begrijpen. Toch is het eten van voedsel in beginsel deel van creatieprocessen. Niet reducerend maar in samenhang met andere soorten draagt het transformeren van voedsel steeds bij aan het accumuleren (ophopen) van steeds meer energie: De uitwerpselen van dieren (het hoogwaardig getransformeerde voedsel) stellen planten instaat beter te groeien en weer meer licht van de zon over te nemen en als meer voedsel in zichzelf op te hopen.
Wanneer we op deze manier naar het verloop van cycli kunnen kijken kunnen we aan het aloude concept van een ge-dijende wereld voorbijgaan. We kunnen dan met een nieuw wereldbeeld naar een nieuwe wereld toewerken: Naar een uit-dijende wereld. Simply gevoed door licht.
Samen met andere soorten kunnen wij al dat licht dat nog naar ons onderweg is hier op Aarde overnemen en ophopen en in vormen van voedsel keer op keer opnieuw opneembaar maken. Samen met andere soorten kunnen we het succes hiervan steeds meer vergroten. Zo leidt het niet tot minder maar steeds tot méér, niet tot schaarste maar tot overvloed.
"Door dit oogsten en ophopen van licht kan steeds meer leven ontstaan...
Door dit oogsten en ophopen van licht kan steeds meer leven ontstaan en kunnen landschappen steeds energieker, steeds vruchtbaarder en steeds productiever worden. Landschappen worden zo steeds succesvoller in de productie van voedsel, van bruikbare grondstoffen én in de creatie van biodiversiteit.
Samen met andere soorten kunnen we al etende de wereld verrijken en de grote opgaven waar onze samenleving voor staat misschien wel eenvoudig laten verdampen. Het is belangrijk dit samen met andere soorten te doen, omdat zij voedsel kunnen verteren (energie kunnen transformeren) dat wij niet kunnen verteren. En deze soorten staan allemaal klaar om hier aan mee te werken, om te doen wat zij zo goed kunnen en ook zo graag doen: Eten!
Inplaats van te leven vanuit 'sustainability' kunnen we toegroeien naar wat ik graag 'createability'* noem: Giving life the ability to create ever more life! Het samenwerken met andere soorten stelt ons in staat natuurlijke creatiepatronen te activeren en te accelereren en hierin steeds meer leven en steeds meer voedsel te creëren.
Deze samenwerking kan het begin zijn van een nieuwe tijd. Een tijd waarin we het antropoceen naar een fertiliceen verschuiven. Een tijdperk waarin de Aarde opnieuw steeds vruchtbaarder wordt. Een tijdperk waarin de mens niet ondanks alles nog restanten natuur probeert te beschermen, maar andere soorten in staat stelt in het verrijken van landschappen steeds succesvoller te zijn. Een tijdperk waarin wij niet langer consument zijn maar co-creator zijn.
Een tijdperk waarin de mens niet langer dominerend is maar intens met andere soorten samenwerkt. Waarin we in de cadans van het natuurlijk weefsel meegaan en deze cadans steeds hoger opzwepen. Waarin we dit doen, simply omdat dit zoveel biodiverser, rijker, efficiënter en ook vele malen leuker blijkt te zijn.
Dit vooruitzicht geeft aan ons bestaan een nieuw elan, een prachtige kans om opnieuw vorm te geven
aan de toekomst waarin wij willen leven
Jos Willemsen werkt als landschapsontwikkelaar, als ontwerper en als natuurboer en schrijft en vertelt over wat hem het allermeest beweegt en motiveert: 'Natuur is geen kwetsbaar balancerend systeem, wij worden door heel krachtige creatiepatronen omringd'...
Jos speelt in de documentaire film 'JOS - de mens als nuttige soort'
* Createability is een nieuwe door Jos Willemsen voorgestelde term
"Het is de kosmos die onze Aarde in oneindig grote hoeveelheden energie onderdompelt,
het is voedsel dat ons met deze energie en het potentieel van oneindig grote overvloed verbindt"
Van sustainability naar createability
Nieuw elan voor de toekomst waarin wij willen leven
Door Jos Willemsen
In het omdenken van sustainability naar createability draait alles om het herkennen van creatiepatronen. En dit herkennen van creatiepatronen maakt plaats voor een heel nieuw paradigma. Een paradigma dat aanleiding geeft om anders naar werkelijkheid te kijken en aanleiding geeft om anders te handelen. Een anders handelen waaruit een rijke en vreugdevolle toekomst kan ontstaan.
In het oude paradigma:
- was leven gedurende lange tijd ge-dijend - (sustainability)
- is de aarde een gesloten systeem
- is eten consumptie, zijn uitwerpselen een laagwaardiger residu
- kent groei op deze planeet grenzen, zijn voorraden van grondstoffen beperkt en moeten we daarom zuinig met deze voorraden omspringen
- is leven een zelfregulerend kwetsbaar systeem, balancerend op een wijze die het milieu in stand houdt en leven in staat stelt te overleven
- bepaald competitie hoe leven evolueert
- passen soorten zich aan. Zij passen zich aan de omstandigheden waarin zij zich begeven aan
Het oude paradigma motiveert ons om:
- natuur te beschermen, natuur in balans (proberen) te houden, te handelen met ethische motieven
- kringlopen te sluiten, te recycleren
- binnen de planetaire grenzen te werken
- te produceren met zo min mogelijk energie ver-bruik
(benut uitsluitend de explosie van energie)
- minder te ver-bruiken, met schaarste om te gaan
- te produceren met minimale CO2 uitstoot
- te werken aan een circulaire economie, degrowth economie
In het nieuwe paradigma:
- was leven gedurende lange tijd uit-dijend - (createability)
- is de aarde een open systeem, stelt leven zich open en is in dit openstellen doorheen de tijd steeds meer energie uit de kosmos overgenomen en in de levende biosfeer uitgekristalliseerd en opgehoopt
- is eten een creatieproces, zijn uitwerpselen een hoogwaardiger product. Hierin stellen uitwerpselen vooral planten in staat beter te groeien en zo nog meer energie uit de kosmos over te nemen en in nog meer voedsel aan dieren over te dragen
- is groei op deze planeet (in potentie) onbegrensd. Stelt het benutten van creatiepatronen ons in staat steeds meer energie uit de kosmos over te nemen en zo in steeds meer levende energiematerie op te hopen en steeds hoogwaardiger te maken
- is leven een krachtig zelfregulerend systeem, samenwerkend op een wijze die het milieu steeds veerkrachtiger maakt en leven in staat stelt door kosmische energie te worden voortgestuwd en steeds verder uit te dijen. Hierin is het de ontwrichting van creatiepatronen (de ontwrichte biodiversiteit) die maakt dat nu schaarste ontstaat
- is alles energie en stroomt energie langs de weg van de minste weerstand. Hierin is niet competitie maar efficiëntie het patroon waarlangs leven evolueert. En hierin heeft iedere soort een extreem talent om het verrijken van de biosfeer steeds succesvoller te maken
- worden soorten aangepast. Hierin is evolutie een voortdurende stroom en een uitwerking van creërende kosmische invloeden doorheen de tijd. Waarin soorten door deze invloeden in de meest efficiënte expressies worden aangepast en processen van creatie steeds efficiënter worden gemaakt
Het nieuwe paradigma motiveert ons om:
- natuur in cadans te brengen, met andere soorten samen te werken in het oogsten en ophopen van steeds meer energie / licht, in steeds meer (vormen van) voedsel. Zo'n samenwerken resulteert in meer hoogwaardige transformatie (spijsvertering), en daarmee ook in meer hoogwaardige accumulatie (fotosynthese). Dit resulteert in steeds meer leven én steeds meer productie
- cycli open te stellen, hoogwaardig te transformeren, leven zo in staat te stellen steeds meer energie uit de kosmos over te nemen en in leven op te hopen
- de planetaire grenzen op te rekken, groeicondities te optimaliseren
- te produceren met zo veel mogelijk energie ge-bruik (benut de explosie en vooral de implosie van energie). Om leven zo in staat te stellen steeds meer energie uit de kosmos over te nemen en in de levende biosfeer op te hopen
- meer te ge-bruiken, overvloed te creëren. In patronen van overnemen, verwerken en in getransformeerde toestand weer aan volgende soorten over te dragen. Om leven zo in staat te stellen steeds meer energie uit de kosmos over te nemen en in de levende biosfeer op te hopen
- te produceren met maximale CO2 opname, maximale fotosynthese
- te werken aan een spiral economie, share economie
Waarin het volgende in de verbeterde condities van het vorige groeit!
TEAMING WITH LIFE
Omdat transitie zo biodiverser, rijker, efficiënter en ook vele malen leuker is...