In het kort: De biodiversiteit gaat steeds meer achteruit. Als iedereen iets inlevert gaan we er samen uitkomen zo klinkt het. Maar terwijl over het inleveren onderhandeld wordt leeft er doorheen deze discussies voor iedereen een groot potentieel die al lange tijd vergeten is: Het weefsel waarin wij leven is niet een kwetsbaar balancerend systeem
maar is super krachtig en vruchtbaar...
Door Jos Willemsen
Het is in het nieuws een bijna dagelijkse kost geworden, onze omgang met de natuur. Iedereen moet iets inleveren om de balans met de natuur weer terug te vinden zo klinkt het. Want de natuur is kwetsbaar en kan de druk niet aan.
We leven met dit collectief gedachtengoed waarin het natuurlijk weefsel waarin wij leven als een kwetsbaar systeem begrepen wordt. Als een levend systeem dat zichzelf in balans probeert te houden, een kwetsbare balans die we maar beter niet verstoren.
Maar is het niet kracht waaruit jij en ik zijn voortgekomen? Is het ook niet kracht waaruit alle andere leven is voortgekomen? Het patroon waarin de zon steeds meer energie aan de aarde heeft overgedragen, is het niet super krachtig? Het patroon waarin al deze energie aan steeds meer leven expressie heeft gegeven, aan wouden vol bomen, aan zeeën vol vis, aan kuddes van miljoenen dieren, aan grote zwermen vogels en insecten, is het allemaal niet super krachtig?
Is het niet kracht waaruit alle leven voortgekomen is?
Is het niet vreemd hoe wij deze oerkracht waaruit alle leven is voortgekomen als een kwetsbaar balancerend systeem zijn gaan begrijpen? Natuurlijk, de ecosystemen raken steeds meer ontwricht en die ontwrichting moet dringend worden aangepakt. Maar het lijkt wel alsof we vergeten zijn hoe krachtig leven is, alsof we vergeten zijn door welke kracht wij omringd worden en waar wij deel van zijn.
"Ik denk dat het tijd is voor een nieuw paradigma. Een paradigma waarin we natuur niet langer als een kwetsbaar balancerend systeem begrijpen maar begrijpen als super krachtig en creërend..."
Moeten we dan opzoek gaan naar die zo genaamde balans of moeten we opzoek gaan naar het contact met deze kracht? Moeten we dan allemaal iets inleveren om die zo genaamde balans te vinden en binnen die planetaire grenzen te blijven of is er juist wanneer we ons opnieuw met deze natuurlijke kracht verbinden voor alles en iedereen steeds meer te winnen?
Met natuurlijke kracht verbinden
Wie bedenkt hoe het leven op aarde ooit heel primitief "begonnen is" en bedenkt welke rijkdom er doorheen de tijd uit deze primitieve beginselen is ontstaan kan zien dat de biosfeer gedurende lange tijd steeds verder is gegroeid en steeds verder is uitgedijd. In patronen waarin steeds meer energie uit de kosmos aan de aarde is overgedragen en in steeds meer leven is opgehoopt. Alles is ontstaan en door geëvolueerd in patronen waarin dit ophopen van energie steeds succesvoller is verlopen.
Alle crises waar we nu mee leven komen voort vanuit het verkeerd begrijpen van het energetisch weefsel waarin wij leven en door het niet begrijpen welke extreem efficiënte rol biodiversiteit hierin speelt.
De extreem efficiënte rol van biodiversiteit
Hoe maak je van zonlicht wormen, pissebedden, vogels, vruchtbare bodem, takken vol pruimen en tonnen tarwe? Door het zonlicht eerst in plantenmassa om te zetten en de plantenmassa als voedsel aan dieren en bodemleven over te dragen kan het bodemleven door dit vele opneembare voedsel steeds talrijker worden en zo kan dit bodemleven de bodem steeds vruchtbaarder maken. En met dat toegenomen bodemleven kunnen ook steeds meer vogels en kan ook steeds meer ander leven zich voeden. Zo wordt steeds meer zonlicht in steeds meer voedsel opgehoopt, zo wordt het eten van voedsel een creatieproces. En zo wordt alles wat leeft in staat gesteld aan het succes van deze creatieprocessen mee te werken.
De aarde is een implosie planeet die in een explosie universum ondergedompeld wordt. Wij worden door heel krachtige creatiepatronen omringd...
Planten, dieren, schimmels en bacteriën, voor mij zijn het allemaal boeren. Want het zijn allemaal voedselproducenten. En zij produceren dit voedsel niet voor zichzelf maar zij produceren dit voedsel voor volgende soorten. Het is een voortdurend vinden, overnemen, transformeren en weer overdragen van voedsel, van vormen van energie. Alle soorten doen dit door zelf te eten. Zo vindt een koe het voedsel door geur en smaak, ze eet de planten, ze verteert de planten en draagt de uitwerpselen als voedsel aan het bodemleven over. Het bodemleven die dit voedsel vervolgens nog eens verteert en in een makkelijker opneembare vorm weer aan volgende soorten overdraagt.
Zo heeft iedere soort een extreem talent om een bepaald soort voedsel, een bepaalde frequentie van energie, te vinden, over te nemen, te transformeren en weer aan volgende soorten over te dragen. Iedere soort heeft een extreem talent om een bepaald soort voedsel makkelijker opneembaar te maken. En natuurlijk wordt in dit proces steeds energie en voedingswaarde onttrokken. Maar met de uitwerpselen (de getransformeerde plantenresten) worden planten in staat gesteld om beter te groeien. Door de verbeterde groei van planten neemt ook de fotosynthese toe en zo kan er per saldo weer meer energie en voedingswaarden uit de kosmos, de atmosfeer en de bodem worden overgenomen en tot leven worden gewekt. De aarde is een implosie planeet (fotosynthese) die in een explosie universum ondergedompeld wordt. Wij worden door heel krachtige creatiepatronen omringd.
Door de patronen van energie goed te begrijpen kunnen we in een samenwerking met andere soorten energie steeds beter laten stromen en energie opnieuw in staat stellen zich steeds succesvoller in de biosfeer op te hopen. En zo steeds meer leven voort te brengen. Hierin steeds meer voedsel en steeds meer grondstoffen voort te brengen en zo wordt leven opnieuw in staat gesteld aan creatiepatronen mee te werken.
Leven in staat stellen aan creatieprocessen mee te werken
Het voorkomen van uitsterven van een soort wordt vaak gezien als een morele opgave. Het verlies van biodiversiteit roept emoties op. Dat is prima maar wat weinig mensen beseffen is dat het verlies van een soort niet alleen heel jammer is maar ook een verlies aan efficiëntie betekent.
Het uitsterven van een soort betekent dat een bepaald soort voedsel niet langer gegeten wordt en zo niet langer hoogwaardig getransformeerd wordt. Dit betekent dat het ophopen van energie in de biosfeer steeds minder goed verloopt. Het betekent dat de vruchtbaarheid van de bodem afneemt en dat de productie van natuurlijk leven en/of de productie van landbouwgewassen afneemt. Biodiversiteit betekent vooral efficiëntie. Wanneer een ecosysteem rijk is aan soorten betekent dit dat er veel verschillende vormen van voedsel getransformeerd kunnen worden en dat hiermee het succes van ophopen van energie steeds groter wordt.
Het concept dat zegt dat wij niet boven de natuur staan maar dat de natuur deel van ons is en wij deel zijn van de natuur, dit concept is ondertussen breed geaccepteerd. Ik denk dat het nu tijd is voor een volgend concept, een nieuw paradigma met een fundamenteel ander begrijpen van werkelijkheid. Een concept waarin we natuur niet langer als een kwetsbaar balancerend systeem begrijpen maar als een krachtig creërend systeem gaan begrijpen. Gaan begrijpen dat het weefsel waarin wij leven in het overnemen en ophopen van energie (in potentie) super krachtig en super efficiënt is. En het mooie is dat dit geen nieuw concept is. Dit is een begrijpen van werkelijkheid die al heel oud is.
Want oude culturen en natuurvolkeren wisten en weten al dat vader de hemel en moeder de aarde innig met elkaar verbonden zijn. Dat er in die smeltkroes steeds meer energie van vader de hemel aan moeder aarde overgedragen wordt en dat moeder aarde in die innige verbinding steeds vruchtbaarder wordt en dat in deze vruchtbaarheid steeds meer overvloed ontstaat. Zij wisten en weten al dat er uit die vruchtbaarheid steeds meer leven voortkomt. In onze westerse cultuur is dit altijd als een mythe begrepen, als een geloof die niet op werkelijkheid berust. Maar deze mythe is fysica, in deze mythe is het verloop van creatiepatronen beschreven en is beschreven hoe schepping ontstaat.
Want wij leven niet in een wereld die uit materie bestaat. De aarde is ook niet in een gesloten systeem met beperkte voorraden. Wij leven in een weefsel dat energetisch, vrouwelijk en mannelijk, metabolistisch, vruchtbaar en scheppend is. Wij leven op een implosie planeet (vrouwelijk) die in kosmische explosies (mannelijk) ondergedompeld wordt. Wij worden door heel krachtige creatiepatronen omringd!
Albert Einstein zei het al: "Alles is energie"
Mijn hoofd gaat duizelen wanneer ik bedenk in hoeveel terabytes onze aarde dagelijks ondergedompeld wordt. En mijn hoofd gaat duizelen wanneer ik denk aan het potentieel waarin al die terabytes in een natuurlijk metabolistisch weefsel kunnen worden opgehoopt. Hoe al die terabytes door al dit levend weefsel steeds opnieuw benut kunnen worden.
Mijn hoofd gaat duizelen wanneer ik bedenk hoeveel leven hieruit kan ontstaan, hoeveel voedsel en hoeveel grondstoffen hierin kunnen groeien. Hoe in samenwerking met alles wat leeft, de biosfeer steeds vruchtbaarder kan worden en het ophopen van energie steeds succesvoller kan worden gemaakt.
Mijn hoofd gaat ook duizelen wanneer ik bedenk hoe dit ophopen nu niet langer goed gebeurt. Hoe de biosfeer niet langer steeds rijker maar inplaats daarvan steeds minder vruchtbaar en steeds minder energiek wordt. Welk groot potentieel laten we liggen?
Dit energetisch weefsel raakt steeds meer ontwricht, de vruchtbaarheid raakt steeds meer ontwricht. Doordat we de wereld als materie zijn gaan begrijpen. Doordat we de wereld als een gesloten systeem met beperkte voorraden zijn gaan begrijpen. Doordat we natuur als een kwetsbare verzameling van soorten zijn gaan begrijpen. Doordat we energie ver-bruiken.
Energie ge-bruiken
Men kan niet leven door alleen uit te ademen. Men kan ook niet leven door alleen in te ademen. Men kan leven door voortdurend in- en uit te ademen. Op diezelfde wijze kan de aarde niet (voort) leven wanneer wij zoals nu gangbaar alleen de explosie van energie begrijpen en benutten. De wijze waarop we nu met energie omgaan is alsof we alleen uitademen. Hierdoor raakt de aarde als het ware buiten adem, de aarde raakt dan uitgeput, steeds minder vruchtbaar en steeds minder energiek.
Wanneer we de implosie en de explosie van energie beiden gebruiken kan energie steeds opnieuw worden benut. Het is dan nodig dat we deze vrouwelijke vorm van energie opnieuw ontdekken en ruimte geven. En het is nodig dat we de mannelijke vorm van energie opnieuw in staat stellen met de vrouwelijke vorm van energie te verbinden.
Ik zie de energieopgave in de eerste plaats als een biodiversiteitsopgave. En ik zie de biodiversiteitsopgave in de eerste plaats als een energieopgave. Want we kunnen nog zo ons best doen om onze energiebehoefte zero-CO2 te organiseren en zo de opwarming van de aarde beperken. We kunnen nog zo ons best doen om de schadelijke effecten van de explosie energie te beperken.
Maar is er iets dat er op wijst dat daarmee de afname van biodiversiteit stabiliseert of hersteld wordt? Ik denk het niet. Het ontwrichte metabolistisch weefsel waarin wij leven wordt hiermee nog niet hersteld. Terwijl verdicht de bodem, verdroogt de bodem, wordt het landschap steeds minder vruchtbaar en steeds minder productief. Kijk maar eens om je heen, er is heel veel voedsel, er wordt door ecosystemen veel voedsel aangeboden maar het wordt niet meer gegeten. De vegetatie verdort en is brandbaar.
De energieopgave is in de eerste plaats een biodiversiteitsopgave,
en de biodiversiteitsopgave is in de eerste plaats een energieopgave
De biodiversiteit zal zo blijven afnemen omdat de transformatie van energie, de transformatie van voedsel nog niet goed verloopt. Als we alleen inzetten op CO2 reductie gaan we een toekomst tegemoet waarin we met technologische innovaties leven die gebouwd zijn in geworden woestijn. Gebouwd zijn in landschappen die steeds minder levendig en steeds minder energiek zijn. Als dat gebeurt dan is er met onze energiestrategie nog iets grondig mis.
Biodiversiteit kan pas weer toenemen wanneer de transformatie van energie, de transformatie van voedsel weer hoogwaardig verloopt. Het is in het opneembaar zijn dat de energie, dat voedsel, in een volgende implosie kan worden overgenomen om vervolgens in een volgende explosie, in een nieuwe creatie expressie te krijgen. Zo wordt het hele weefsel waarin wij leven vruchtbaar en zo is het hele weefsel waarin wij leven door implosies en explosies met elkaar verbonden.
Door implosies en explosies met elkaar verbonden
Wat is de meest hoogwaardige vorm van energie? Veel mensen denken bij die vraag aan zonne-energie of wind-energie anderen denken aan kern-energie. Het is opvallend hoe weinig mensen bij die vraag aan voedsel denken. In de vorm van voedsel kan energie transformeren en het is ook in de vorm van voedsel dat energie kan accumuleren. Het is door fotosynthese (implosie) waarin steeds meer energie uit de kosmos aan de aarde wordt overgedragen en in steeds meer leven uitkristalliseert.
Het is door spijsvertering (explosie) dat energie transformeren kan en steeds van explosies (mannelijk) naar implosies (vrouwelijk) stromen kan en door dit transformeren steeds opnieuw benut kan worden. Het is in de vorm van voedsel dat energie steeds van de ene soort naar een volgende soort kan worden overgedragen. Zo ontstaan accumulatieve cycli (ophopende cycli) waarin alles samen werkt aan een steeds maar groeiende biosfeer.
We leven in een weefsel waarin alle leven meewerkt om het oogsten en ophopen van steeds meer energie in steeds meer voedsel steeds succesvoller te maken
Elektriciteit kan dit allemaal niet. Elektriciteit is een heel primitieve vorm van energie omdat hiermee momenteel alleen nog maar de explosie van energie benut wordt. Energie wordt zo maar 1x benut en moet zo steeds opnieuw worden opgewekt. Elektriciteit kan moeilijk worden opgeslagen en elektriciteit kan ook niet vruchtbaar zijn. Het is dus veel efficiënter om zonlicht in voedsel om te zetten dan zonlicht om te zetten in elektriciteit. In voedsel zoals takken, bladeren, bloemen, halmen, aren, sappige vruchten in dieren en paddestoelen. Elektriciteit is heel handig maar het accumuleert niet.
Efficiëntie is niet de kunst zo weinig mogelijk energie te ver-bruiken. Efficiëntie is de kunst zo veel mogelijk energie te ge-bruiken. En planten, dieren, schimmels en bacteriën hiermee in staat te stellen steeds meer energie in de biosfeer op te hopen.
We zijn vergeten dat er ook een vrouwelijke vorm van energie bestaat en we zijn vergeten dat energie van nature vruchtbaar is
Mijn hypothese is dat we doorheen de tijd energie verkeerd zijn gaan begrijpen en verkeerd zijn gaan gebruiken. Want in leven zijn de expressies van energie zoveel rijker en zijn de patronen van energie zoveel efficiënter. We zijn vergeten dat er ook een vrouwelijke vorm van energie bestaat en we zijn vergeten dat energie van nature vruchtbaar is. Waarmee ik mij niet tegen technieken wil keren maar ik wil uitnodigen om de patronen van energie (de implosie & explosie combinatie) beter te begrijpen en techneuten uitnodigen technieken in deze patronen te innoveren en uitnodigen om meer met leven zelf samen te werken.
Door voedsel in staat te stellen hoogwaardig te transformeren kan energie stromen en kan energie zich in het ecosysteem ophopen
Ook wij mensen hebben in het patroon van vinden, overnemen, transformeren en weer overdragen van voedsel een rol te vervullen. Ook wij mensen hebben in dit weefsel iets aan die vruchtbaarheid bij te dragen, we hebben een ecologische rol te vervullen. Het is ook niet voor niets dat in oude heilige geschriften het eten van voedsel en het oogsten van gewas als zulk een edele handeling is beschreven. Door voedsel in staat te stellen hoogwaardig te transformeren kan energie stromen en kan energie zich in het ecosysteem ophopen. Hierdoor kan bodem steeds vruchtbaarder worden en kunnen planten steeds beter groeien. En zo kan energie door fotosynthese uit de kosmos worden overgenomen en zo in steeds meer leven uitkristalliseren.
De kern van de huidige crises is dat we van het eten van voedsel dat in de diepste essentie een creatieproces is een consumptieproces hebben gemaakt
Wij hebben veel te winnen door hierin meer met andere soorten samen te werken. Want andere soorten kunnen eten wat wij niet kunnen eten. Andere soorten kunnen transformeren wat wij niet kunnen transformeren. De kern van de huidige crises is dat de patronen van energie steeds meer ontwricht zijn en dat we van het eten van voedsel dat in de diepste essentie een creatieproces is een consumptieproces hebben gemaakt.
Aan het succes van creatieprocessen bijdragen
Wat zou er gebeuren wanneer wij het natuurlijke weefsel waarin wij leven niet langer als kwetsbaar balancerend maar opnieuw als een krachtig creërend systeem gaan begrijpen? Wat zou er gebeuren wanneer wij ons weer met die vergeten kracht verbinden, wanneer we van het eten van voedsel opnieuw creatieprocessen maken? Wat zou er gebeuren wanneer wij met (de talenten van) andere soorten gaan samenwerken? Wat zou er gebeuren wanneer we onze kinderen (en onszelf) leren inplaats van met schaarste om te gaan leren accumuleren, leren overvloed creëren?
Met het succesvol overnemen en ophopen van kosmische energie kan alles en iedereen winnen
Ik denk dat we ons haast niet meer kunnen voorstellen hoe rijk het leven hier op aarde ooit geweest is, en ook dat we ons niet meer kunnen voorstellen hoe rijk het leven hier op aarde opnieuw zou kunnen zijn.
Inplaats van te bedenken hoe ieder van ons iets kan inleveren om zo die zo genaamde balans te vinden kunnen we ieder aan herstel van creatiepatronen bijdragen. Inplaats van te bedenken hoe we binnen die planetaire begrenzingen kunnen blijven kunnen we de grenzen terug oprekken. Zo kunnen we met herstel van de biodiversiteit op de kracht van het dan weer uitdijende weefsel meesurfen. Met het succesvol transformeren van voedsel, met het succesvol oogsten en ophopen van kosmische energie kan alles en iedereen winnen.
Zo kunnen we sustainability naar createability * verschuiven. Naar giving life the ability to create ever more life! En dit is een transitie die veel biodiverser, veel productiever, rijker en vele malen leuker is. Want alles wat leeft staat klaar om aan het transformeren van voedsel, aan dit oogsten en ophopen van energie mee te werken. Alles wat leeft staat klaar om te doen wat zij zo goed kunnen en ook zo graag doen: Eten!
Oogsten en ophopen
Met dit oogsten en ophopen van energie kunnen boeren landschappen steeds meer verrijken en productie steeds meer doen toenemen. Met dit oogsten en ophopen van energie kunnen natuurbeheerders natuur weer doen floreren. Met dit oogsten en ophopen van energie kunnen techneuten technieken innoveren. Met dit oogsten en ophopen van energie kunnen consumenten alleen nog maar verstandige producten kopen. Met dit oogsten en ophopen van energie is ieder leven van betekenis. En met dit oogsten en ophopen van energie heeft de politiek hier geen omkijken meer naar...
* createability is een nieuwe door Jos Willemsen voorgestelde term
Training
Voor iedereen die van toenemende vruchtbaarheid en uitdijende cycli een succes wil maken en zich met natuurlijke (voedsel)productie wil verbinden organiseren we deze training Regeneratieve landbouw op een prachtig landgoed bij Boeren in het Bos in Friesland. Voor boeren en niet-boeren. Doe je mee?
Jos Willemsen - Enjoys creating vivacious environments by teaming with life...
De film 'JOS - De mens als nuttige soort ' is nu te zien op Vimeo en Picl