In het kort: Klimaatwetenschappers komen met een vernietigende conclusie, het klimaatakkoord van Parijs is niet langer haalbaar. Het enige wat we nog kunnen doen zo zeggen zij is de schade enigszins beperken. Maar met deze conclusie gaan we echt de fout in, er is wel veel te winnen, heel veel. Want wat deze klimaatwetenschappers niet bedacht hebben is dat we in het oplossen van de duurzaamheidsopgaven niet alleen staan. Alles wat leeft staat klaar om met ons mee te werken. En deze samenwerkingen zouden onze levens wel eens heel veel leuker en heel veel rijker kunnen maken.
Door Jos Willemsen
Het laatste IPCC-rapport laat een haast vernietigende boodschap zien: We kunnen klimaatverandering en de daarbij horende ineenstorting van biodiversiteit niet langer beperken. Het NOS nieuws melde dat Nederlandse klimaatwetenschappers geen vertrouwen meer hebben in het beperken van de opwarming van de aarde tot onder de 2 graden, zoals in het klimaatakkoord van Parijs is afgesproken. Ze zien niets dat erop wijst dat we voldoende ons best gaan doen om onder de 2 graden te blijven. Zo gaan we een toekomst in waarin we door steeds meer hitte, droogte en schaarste geteisterd zullen worden, het enige wat we nog kunnen doen zo zeggen zij is de schade enigszins beperken.
Natuurlijk, de urgentie voor verandering is heel groot en wellicht is deze urgentie nog nooit zo groot geweest. Maar met dit denken gaan we echt de fout in. Er is wel veel te winnen,
heel veel.
Met het beperken van de schade gaan we de fout in
De tijd waarin wij leven, de veelvoud aan crises, het zijn stuiptrekkingen van een systeem dat al zo'n lange tijd verkeerd functioneert. Van een systeem dat al zo'n lange tijd niet aansluit bij de fysica van het weefsel waarin wij eigenlijk leven. Met het beperken van de schade maken we geen gebruik van de creërende krachten die dit levende weefsel in zich heeft. Het beperken van de schade als strategie voor onze toekomst is echt geen goede strategie. Onze levens, ze kunnen zoveel mooier en zoveel rijker zijn waneer we deze creërende krachten opnieuw gaan benutten.
Oude culturen wisten al heel lang dat we in een scheppend creatief weefsel leven. In onze tijd zijn we dat vergeten.
We gaan de fout in door te denken in concepten van materie, schaarste en competitie, door in beperkte voorraden te denken. Want alles wat leeft werkt mee aan de creatie van steeds meer leven. Alles wat leeft werkt mee in patronen waarin het overnemen en ophopen van kosmische energie steeds succesvoller wordt gemaakt. Aan de creatie van steeds meer voedsel, steeds meer bruikbare grondstoffen, het ophopen van steeds meer energie en steeds meer zoet water, het creëren van steeds meer vruchtbaarheid. Wanneer dit leven de condities krijgt om dit te doen gebeurt dat.
We gaan de fout in door de natuur / het levend weefsel waarin wij leven als een kwetsbaar balancerend systeem te begrijpen. Natuur / het levend weefsel waarin wij leven is een krachtig creërend systeem. Samenwerkend op een wijze waarin dit weefsel steeds krachtiger wordt gemaakt en leven in staat stelt door kosmische energie te worden voortgestuwd en steeds verder uit te dijen. Wanneer dit levende weefsel de condities krijgt om dit te doen gebeurt dat.
We gaan de fout in door te denken dat wij mensen de duurzaamheidsopgaven allemaal zelf moeten oplossen. Terwijl alles wat leeft klaar staat om aan het verrijken van deze wereld, aan het oplossen van de grote opgaven mee te werken. Wanneer zij (de andere soorten) de condities krijgen om dit te doen gebeurt dat.
We gaan de fout in door te denken dat de ineenstorting van de biodiversiteit een gevolg van klimaatverandering is. Biodiversiteit sterft niet uit wanneer condities zoals het klimaat veranderd, wanneer condities veranderen past biodiversiteit zich aan. Dan komen er andere soorten of de soorten zelf innoveren. Zo is het al miljarden jaren lang gegaan. Nu sterft de biodiversiteit wel uit, er is dus iets anders aan de hand. De ineenstorting van de biodiversiteit en de klimaatverandering zijn beide een gevolg van iets anders: Een gevolg van de ontwrichting van natuurlijke creatiepatronen en verlies van (bodem)vruchtbaarheid. En dit is een gevolg van onze verloren verbondenheid met leven, onze collectieve en individuele verloren verbondenheid met de scheppende kracht van het weefsel waarin wij leven.
We gaan de fout in door te denken dat we dit moeten of kunnen oplossen door onze ecologische voetafdruk / onze negatieve impact kleiner te maken. Door te denken dat we binnen de ecologische grenzen van deze planeet moeten blijven. We zijn vergeten dat we ook positief aan de werking van ecosystemen kunnen bijdragen en zo de planetaire grenzen zelfs tot voorbij eerdere reikwijdtes kunnen oprekken. En we zijn vergeten hoe gemakkelijk en leuk dit is, en we zijn vergeten hoe rijkelijk ecosystemen dan produceren, en we kunnen ons haast niet meer voorstellen hoe de zo genaamde economie er dan uitziet.
We gaan de fout in door te denken dat we de klimaatopgave met technische middelen moeten oplossen, met middelen die de CO2 uitstoot beperken. Want ook als we de CO2 uitstoot tot 0% reduceren zal met de huidige aanpak het voedselweb verder blijven ontwrichten en daarmee de biodiversiteit blijven afnemen. We hebben geen technieken nodig die ecosystemen vervangen of overbodig maken maar we hebben technieken nodig die ons in staat stellen ecosystemen te reanimeren en de werking van ecosysteem-processen te accelereren en steeds succesvoller te maken.
We gaan de fout in door te denken dat we de natuur beter moeten beschermen. Want met het beschermen van natuur beschermen we ook de aftakelingsprocessen die ondertussen ontstaan zijn. Ook in veel van de grote beschermde natuurgebieden in Europa en de rest van de wereld neemt de biodiversiteit af. Er is maar één oplossing en dat is de ontwrichte creatiepatronen te herstellen en hierin met (talenten van) andere soorten samen te werken.
We gaan de fout in door het oplossen van de grote opgaven aan regeringsleiders en overheden over te laten. Dit zijn onze opgaven en het is onze verantwoordelijkheid, een bezit van ons allemaal. En dit bezit, deze verantwoordelijkheid is niet een probleem maar juist de oplossing in het creëren van een toekomst die werkelijk rijk, hoopvol en vreugdevol kan zijn. Waarin we allemaal van betekenis kunnen zijn en allemaal van kunnen meegenieten.
We gaan de fout in door blindelings op gespecialiseerde wetenschappers te vertrouwen. Wetenschappers zijn gespecialiseerd in bijvoorbeeld klimaatwetenschappen maar de meeste klimaatwetenschappers weten niet hoe je ecosysteemprocessen kunt herstellen en dit herstel steeds succesvoller kunt maken. Door dit wetenschappelijk specialisme valt onze samen-leving steeds verder in deeltjes uiteen.
We gaan de fout in door te denken dat dit allemaal heel veel geld moet kosten, niet te overzien, ingewikkeld en moeilijk is. Maar samenwerken met andere soorten is echt heel gemakkelijk en het is de enige manier om een leefbare wereld te creëren. Sterker nog, het zal onze levens enorm verrijken en vele malen aangenamer maken.
We kunnen onze levens enorm verrijken en veel aangenamer maken
De tijd waarin wij leven, de veelvoud aan crises, het zijn stuiptrekkingen van een systeem dat al zo'n lange tijd verkeerd functioneert. Van een systeem dat al zo'n lange tijd niet aansluit bij de werkelijke fysica van het weefsel waarin wij werkelijk leven. Onze levens, ze kunnen zoveel mooier zijn waneer we dit weefsel waarin wij leven beter begrijpen en benutten.
Want wij leven niet in een wereld die stoffelijk is. Wij leven in een weefsel dat energetisch, vrouwelijk (implosie) en mannelijk (explosie), metabolistisch, vruchtbaar en scheppend is. Wij leven in een weefsel waarin voorraden niet beperkt zijn maar gevoed door zonlicht in een samenwerking van vele soorten steeds overvloediger en hoogwaardiger wordt gemaakt. Maar doordat wij dit weefsel niet als scheppend herkennen, doordat wij collectief in concepten van materie, schaarste en competitie geloven ontwricht dit creatieweb.
Wij leven niet in een wereld die stoffelijk is. Wij leven in een weefsel dat energetisch, vrouwelijk en mannelijk, metabolistisch, vruchtbaar en scheppend is.
Wij leven in een universum waaruit voortdurend energie aan moeder Aarde overgedragen wordt. Waarin steeds meer kosmische energie in planten uitkristalliseert. Waarin deze planten als voedsel aan dieren, schimmels en bacteriën overgedragen wordt. Dit voedsel wordt door hen getransformeerd en hun uitwerpselen maken dat bodem steeds vruchtbaarder wordt en planten in staat worden gesteld om nog beter te groeien en in deze verbeterde condities te accelereren en te innoveren. En zo in het overnemen van kosmische energie steeds succesvoller te zijn. Steeds succesvoller in het creëren van steeds meer voedsel.
Terwijl wij natuur als een kwetsbaar balancerend systeem zijn gaan begrijpen heeft het zich miljoenen jaren lang als een krachtig creërend systeem bewezen. Met een efficiëntie waar onze moderne technologieën op geen enkele wijze aan kunnen tippen. Want dit natuurlijk weefsel produceert, en terwijl wordt er steeds meer energie in dit weefsel opgehoopt. Terwijl wij efficientie nog als een laag energie ver-bruik begrijpen tekent in het natuurlijk weefsel efficientie zich af als zo veel mogelijk energie ge-bruik en wordt terwijl steeds meer energie in dit levende weefsel opgehoopt. Gezonde natuurlijke systemen worden steeds energieker en steeds productiever terwijl er geproduceerd wordt.
Terwijl wij het eten van voedsel nog als consumptie beschouwen (als op-eten) is het eten van voedsel in diepste essentie (deel van) creatieprocessen. Door voedsel hoogwaardig te transformeren wordt de volgende cyclus in staat gesteld in het overnemen van zonne-energie nog succesvoller te zijn. Door voedsel hoogwaardig te transformeren wordt er steeds meer energie van de zon in moeder aarde opgehoopt. Of simpel: Door te eten ontstaat er steeds meer eten. En daarmee ook steeds meer grondstoffen, steeds meer biodiversiteit, steeds meer veerkracht en steeds meer plezier.
Natuurlijk werkt dit creatieweb door ontwrichting nu niet goed meer. Het verlies aan soorten heeft er toe geleid dat er nu nog wel veel voedsel wordt aangeboden maar niet langer wordt gegeten, niet langer hoogwaardig transformeert. Steeds meer blaadjes worden niet langer groen gegeten maar vallen dor op de grond. En dit is de grootste oorzaak waardoor biodiversiteit nog verder afneemt, waardoor woestijnvorming ontstaat en dit draagt ook aan de toenemende klimaatopwarmimg bij. Maar deze aftakeling is nog steeds omkeerbaar. Want terwijl wij als consumenten worden afgeschilderd zijn wij in essentie makers, creators. Een (onmisbaar) deel in het creatieweb waarin wij leven.
Het is voedsel dat ons met deze energie en het potentieel van hele grote overvloed verbindt.
Terwijl wij onze consumptiemaatschappij als probleem beschouwen ligt daarin ook de sleutel. De hoeveelheid energie in het universum aanwezig is zo onvoorstelbaar groot en daarmee is ook de potentie van overvloed op deze Aarde onvoorstelbaar groot. Want het is voedsel dat ons met deze energie en het potentieel van hele grote overvloed verbindt. Samen met andere soorten kunnen wij grote hoeveelheden energie uit de kosmos overnemen en in metabolistiche creatiepatronen hier op aarde ophopen, in steeds meer leven uitkristalliseren. Ik denk dat we ons niet meer kunnen voorstellen hoe rijk het leven hier op aarde ooit geweest is, en ook dat we ons niet meer kunnen voorstellen hoe rijk het leven hier op aarde opnieuw zou kunnen zijn.
Wanneer de condities goed zijn grijpt leven als vuur om zich heen
Opwarming, droogte, schaarste, daar gaan we mee te maken krijgen, ik heb geen reden om daaraan te twijfelen. Maar het beperken van ecologische schade zoals dat nu als laatste "alternatieve redmiddel" gepropageerd wordt is echt geen goed idee. Wij kunnen de patronen van aftakeling naar patronen van creatie omkeren. Daar is het nog niet te laat voor. Het potentieel van het weefsel waarin wij leven is nog steeds ontzettend groot. Want alles wat leeft staat klaar om dit weefsel steeds meer te verrijken, om bodems en het levend weefsel steeds vruchtbaarder te maken. Alles wat leeft staat klaar om het overnemen en ophopen van energie steeds succesvoller te maken. Alles wat leeft staat klaar om aan de oplossing van de grote opgaven mee te werken. Wanneer dit leven de condities krijgt om dit te doen gebeurt dat. Wanneer de condities goed zijn grijpt leven als vuur om zich heen.
Laten we ons niet voorstellen hoe we onze ecologische schade kunnen beperken. Maar laten we ons voorstellen hoe wij aan dit levensvuur kunnen bijdragen. Laten we ons niet voorstellen hoe we binnen de planetaire grenzen kunnen blijven, maar laten we deze planetaire grenzen opnieuw oprekken. Weer in de richting van reikwijdtes die deze planeet ooit gekend heeft. En laten we ons voorstellen hoe leuk dit is en met hoeveel gemak we dit kunnen doen. Door andere soorten in staat te stellen aan deze creatiepatronen mee te werken kunnen we een nieuw vuur stoken. Een vuur dat een spoor van herstel, vruchtbaarheid en nieuwe creaties achterlaat. Hoe maak je van zonlicht steeds meer wormen, steeds meer vogels, steeds meer pruimen en steeds meer boterhammen?
Laten we ons voorstellen hoeveel voedsel, grondstoffen, energie en biodiversiteit dit nieuwe vuur kan geven. Voorstellen wat er ontstaat wanneer we het nu zwaar ontwrichte voedselweb opnieuw activeren. Wanneer we dieren, schimmels en bacteriën in staat stellen zich goed te kunnen voeden en zo opnieuw talrijk te worden ontstaan cycli waarin de transformatie van voedsel opnieuw hoogwaardig verloopt. Door alle aangeboden voedsel opnieuw hoogwaardig te transformeren worden bodems steeds vruchtbaarder en hierin kunnen planten zich steeds beter voeden. En zo worden planten in staat gesteld nog meer energie van de zon over te nemen en aan steeds meer leven over te dragen. En zo wordt door de voortdurende overname van energie aan steeds meer leven expressie gegeven.
Een werkelijk andere toekomst, ik kan bijna niet wachten
Speciaal voor wie van 'De mens als nuttige soort' een succes wil maken en zich met natuurlijke voedselproductie wil verbinden starten we in februari weer met een unieke twaalf daagse training syntropische landbouw
Speciaal voor ondernemers die hier meer van lusten hebben we een drie-daagse training eco-effectief ondernemen samengesteld.
Jos Willemsen - Enjoys creating vivacious environments by teaming with life...
Trailer JOS - De mens als nuttige soort - door HENK. De film ging in september 2022
bij FIlm by the Sea in premiere.
Comments